વહેલી સવારે
દવાજો ખખડ્યો
ખોલીને જોયું તો
ફરીથી
એ આંગણે આવીને ઉભો
જોઈ એને આવ્યો ગુસ્સો
કેટલીવાર એને કહ્યું
“રોજ આમ કેમ સતાવે?”
પણ
એ મારું સાંભળે ક્યાં…!!!
ફરિયાદ મારી અવગણી
રોજની જેમ જ
એ હસી પડ્યો
ને
ઘાસ પર પથરાયેલ
ઝાંકળ બિંદુઓ પર
પોતાનો
કુણો તડકો વેરી દીધો
ને
ભરી દીધું
આંગણું મારું
અનેક
મોતીઓથી…
‘PREETY’! If it’s your creation, Then I truly say..very nice ‘n’ mild expressions! If you can write in the same theme…Go Ahead…Keep Writing!
To Your Success…
Thank you so much Murtazabhai,
and yes, It’s my creation!!!
શું તમને ખબર છે? – સુરજ તો દરેકના આંગણા મોતીઓથી ભરી દેતો હોય છે 🙂
તમે નસીબદાર છો કે તમે તે જોઈ શક્યા.
જી હા, સુરજ તો બધાનું આંગણું મોતીઓથી ભરી દેતો હોય છે. પણ જરૂર છે તો એ મોતીઓને વીણવાની 🙂
મને તો ફૂલ વીણતા આવડે – આ ઝાકળીયા મોતીઓને માત્ર જોઈ શકાય – વીણવા જઈએ તો હાથ ભીના થાય – કાઈ મોતી ન મળે 🙂
હાથમાં કઈ આવે કે ના આવે અને હાથ ભીના થવાની ચિંતા કર્યા વગર કોઈક દિવસ એ ઝાકળિયા મોતી પણ વીણી જોજો. ખુબ જ મજા આવશે. 🙂
ફુલ વીણવા જાઉ છું ત્યારે બા માટે દૂર્વા યે લાવવાની હોય – અને તે દૂર્વા પર આ ઝકળીયા મોતી પડ્યા જ હોય છે. તેથી રોજ હાથ ભીના થાય છે અને મજા યે આવે છે 🙂
🙂
ભરી દીધું
આંગણું મારું
અનેક
મોતીઓથી…
aanathi vadhu pratibhav shu shu Preety…Krupa varasti rahe..Sahastrasashmi ni..aapni uper..ane lakhta raho..khub khub gamyu aapnu aa achhandas..
Thanks for your precious comment Dilipji.
ખુબજ સુંદર . પાલનપુર નિ શાળા માં અમારા બીપીનભાઈ સાહેબ, કુદરત વીસે સુંદર ગીતો ગાતા. તમને ગમશે. સમય મળે મોકલી આપીશ. (વર્ષા ને વાદળી, આવી આવી ને ચાલી જાય રે) (રે મન ઉડી ઉડી જાને સાગર પાર) (વાદળી નીલ ગગન માં ઝુકી , પૂજવા શ્રાવણ મેઘ. શ્રી ચરણે શિર નામી કરતી, અંતર નો અભિષેક).(આજ શ્રાવણ ઓચ્છવ આને, સોના પામરી ઉડે રે)
તમારી આ રચના વાંચી ને જલ્દી માં કંઇક લખ્યું છે. વાંચી ને, અભિપ્રાય આપશો તો ગમશે.
વાદળ અને સુરજ
આ બે જણ નિ જોડી છે ભલી,
એક આવે તો બીજો છોડે ગલી
ચાલ તો જુઓ બન્ને નિ
ઠાવકી, ને વળી ચમકેલી
આવકારે આવે નહિ
અને, માંગીએ, તો મટકેલી
પ્રેમ પણ જુઓ બેઉ નો
આંખમિચોલી ખેલે ઘડી ઘડી
ઇનકાર અને ઈકરાર નિ વચ્ચે
કરતાં રહે મસ્તી
ના રહે હસ્તી, એક વિના બીજા નિ
પણ જો રહે સાથે, તો ના રહે હસ્તી
તન રહ્યા જુદા પણ મન માં છે મસ્તી
સંગ માં જ રહી, ને વસાવે છે વસ્તી
આંગણે પધારે તો, છે સંગ બેઉનો
એક જો દે બુંદ તો બીજો દે મોતી
જનક ૦૯/૦૮/૨૦૧૧
બીજું કંઇક:
હું અમેરિકા માં છું. પણ અહીં બેઠે, ફેસબુક ના માધ્યમ થી એક ટોળી બનાવી છે. બાકીના ૧૦+ સાથીઓ ઇન્ડિયા છે.
મારી લાંબા સમય થી એક ઈચ્છા હતી કે સમૂહ કાવ્યો લખવાની એક ટોળી બનાવું
શરૂઆત કરી છે. પેલો વિસય છે, “કવિતા ના જન્મ પેલા લેખક નિ મુસાફરી”.
જોડાવા વિનંતી કરું છું.
વિચાર હોય તો લીંક મોકલી આપીશ. મઝા આવશે એનું વચન. મસ્તીવાળા અને રમુજી છીએ, પણ very serious about poetry.
JANAK DESAI
diamond1070@MSN.COM
908-723-0792
https://www.facebook.com/Janak.M.Desai
https://www.facebook.com/pages/%E0%AA%AE%E0%AA%B3%E0%AB%87%E0%AA%B2%E0%AA%BE-%E0%AA%9C%E0%AB%80%E0%AA%B5/206912946034000
જરૂર ગમશે. 🙂
થોડા ફેરફાર સાથે:
વાદળ અને સુરજ
આ બે જણ નિ જોડી છે ભલી,
એક આવે તો બીજો છોડે ગલી
ચાલ તો જુઓ બન્ને નિ
ઠાવકી, ને વળી ચમકેલી
પામરી ને ભીંજવે, ને વળી કરે સોનેરી
આવકારે આવે નહિ
અને, માંગીએ, તો મટકેલી
ક્યારેક કરે પ્રેમ, વળી ગુસ્સા થી ભરેલી
પ્રેમ પણ જુઓ બેઉ નો
આંખમિચોલી ઘડી ઘડી
ઇનકાર અને ઈકરાર નિ વચ્ચે
મસ્તી થી ભરેલી
ના રહે હસ્તી, એક વિના બીજા નિ
પણ જો રહે સાથે, તો ના રહે હસ્તી
તન રહ્યા જુદા પણ મન માં છે મસ્તી
સંગ માં જ રહી, ને વસાવે છે વસ્તી
આંગણે પધારે તો, છે સંગ બેઉનો
એક જો દે બુંદ તો બીજો દે મોતી
આપે સરસ કવિતા મૂકી. ખુબ જ સુંદર કવિતા બદલ આભાર.
બહેનશ્રી. પ્રીતિબહેન
આપની કલમથી ” મા સરસ્વતિ ‘ ની કૃપાથી
મોતીની ધારા વહેતી જોઈ આનંદ થયો આવી
અનેક રચનાઓ આપ દ્વારા રચાય તેવી અભ્યર્થના
કિશોર પટેલ
બસ, આપના આશિષ આમ જ અમારી પર વરસતા રહે.
મૂળે જીવ પાકો કવિનો છે… લખતા રહો.. અને લખતા જ રહો…
લતા
આપનો ખુબ ખુબ આભાર લતાજી
અરે આટલો સુંદર બ્લોગ ને મુલાકાત લેવા માં આટલું મોડું થયું…….માફ કરજો…..બહુ મજા આવી………ને આ તો ખાસ ગમ્યું………..મુંહ કી બાત સુને હરકોઈ દિલ કે દર્દ કો જાને કૌન
આવઝો કે બાઝારો મેં ખામોશી પેહ્ચાને કૌન
મુલાકાત બદલ ખુબ ખુબ આભાર મેહુલભાઈ
સરસ રચના.. તમારી ભાવભીની કાવ્ય વાંચી આનંદ થયો . ખુબ સરસ…
આભાર આપનો વંદનાજી
khub khub sundar bhavna …thodak shabd ane bhavnao no mahasagar …
thank you preetiji
Wow….સરસ રચના પ્રીતિજી….
પહેલા સુરજ, આજે ચાંદની પર કવિતા… કુદરતી સૌદર્ય બહુ ગમતું લાગે છે 😉
yes 😉
vah preeti ben su lakho cho.
thanks
ને
ભરી દીધું
આંગણું મારું
અનેક
મોતીઓથી…
સુંદર
સરસ
આભાર.